ಸ್ತ್ರೀ ಎಂದರೆ ಅಸ್ಟೆ ಸಾಕೆ???

ಹೂವು ಚೆಲುವೆಲ್ಲ ತಂದೆಂದಿತು, ಹೆಣ್ಣು ಹೂವ ಮೂಡಿದು ಚೆಲುವೇ ತಾನೆಂದಿತು, ಎನ್ನುವ ಹಾಡಿನ ಸಾಲುಗಳಂತೆ, ಹೆಣ್ಣಿನ ಸೌಂದರ್ಯ ಜನ ಜನಿತ. ಅದು ನಿತ್ಯನೂತನ, ಮತ್ತು ಗಂಡಿನ ಪಾಲಿನ ಬಗೆ ಹರಿಯಾದ ಕುತೂಹಲ. ಹೆಣ್ಣು ಎಂಬ ಎರಡು ಅಕ್ಷರ ಮತ್ತು ಒಂದು ವತ್ತಕ್ಷರಗಳ ಪ್ರಭಾವವೇ ಅಂತಹುದೇನೋ, ಕೇಳಿದ ಕೂಡ ಅವರವರ ಭಾವಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೂ ಒಂದೊಂದು ರೀತಿಯ ಭಾವನೆ ಮೂಡುತ್ತದೆ. . ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಯಶಸ್ವೀ ಪುರುಷನ ಹಿಂದೆ ಒಬ್ಬಳು ಸ್ತ್ರೀ ಇರುತ್ತಾಳೆ ಎಂದು ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಹೇಳಿದ್ದಾರೇನೋ?? ಹೆಣ್ಣನ್ನು ಶಕ್ತಿಗೆ ಹೊಲಿಸಿರುವುದೂ ಇದಕ್ಕೆ ಇರಬೇಕು. ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಹೆಚ್ಚಿನ ಘಟನೆಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣಿನ ಛಾಯೆ ಇರುತ್ತದಲ್ಲ, ಇಂತಹ ಹೆಣ್ಣಿನ ಸೌಂದರ್ಯ ಅವಳ ಬಾಹ್ಯ ರೂಪ, ಅವಳ ಬಳುಕುವ ನಡು, ನೀಳ ಜಡೆ, ಅವಳ ಹಾವ ಭಾವಗಳು, ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೂ ಕಂಡರೆ, ಕೆಲವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಅವಳ ಅಂತರಂಗದ ಭಾವನೆಗಳೂ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತವೆ. ಹೆಣ್ಣಿನ ಬಗ್ಗೆ ಇರುವ ಹೋಗಳಿಕೆಯ ಮಾತುಗಳ ಹಾಗೆ ಸಾವಿರ ಸಾವಿರ ಅಪವಾದಗಳು ಇವೆ, ಆದರೆ ನಮ್ಮದೇ ಸಮಾಜದ ಅವೀಬಾಜ್ಯ ಅಂಗ, ಒನ್ದೇ ನಾಣ್ಯದ ಇನ್ನೊಂದು ಮುಖದ ಬಗ್ಗೆ ಹೊಗಳಿಕೆ ಅಥವಾ ತೆಗಳಿಕೆ ಕೂಡ ಅಸಮ್ನ್ಜಸವಲ್ಲವೇ??? ಅಥವಾ ಅದು ಕೂಡ ಶೋಷಣೆಯ ಒಂದು ವಿಧಾನವೋ???

ಹೀಗೆ ಸೃಸ್ತಿ ಕರ್ತ ಬ್ರಹ್ಮನಿಂದ ವಿಶೇಷ ಮುತುವರ್ಜಿಯಿಂದ ಸೃಸ್ತಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಹೆಣ್ಣು, ತನ್ನ ಜೀವ ಮಾನದಲ್ಲಿ ಆದೆಸ್ಟು ಪಾತ್ರಗಳನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಳೇ ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿದರೆ ಅದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಸೋಜಿಗ. ಎಲ್ಲರಂತೆ ಅಥವಾ ಹುಡುಗರಂತೆ ಅವರು ಬಾಲ್ಯವನ್ನು ಕಳೆದರು ಕೂಡ ಅಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟು ನಿಟ್ತುಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯ. ಈಸ್ಟೇ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮನೆ ಸೇರಬೇಕು, ಹೀಗೆ ಇರಬೇಕು, ಈಸ್ಟೇ ಮಾತದಬೇಕು, ಮನೆಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಸಹಾಯ ಮಾಡಬೇಕು, ಇಸ್ತೇ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಾಕು, ಇತ್ಯಾದಿ ಇತ್ಯಾದಿ, ಇಸ್ತೆಲ್ಲ ಅಡ್ಡಿ ಆತಂಕಗಳ ನಡುವೆ ಶಿಕ್ಷಣ ಮುಗಿಸಿ ಉದ್ಯೋಗ ಪ್ರಾರಂಬಿಸಿದರೆ ಅಲ್ಲೂ ಕೂಡ ಗಂಡಿಗೆ ಸಮಾನವಾಗಿ ದುಡಿಯುವ ಹೆಣ್ಣನ್ನು ಅದ್ಯಾವ ದ್ರಸ್ತಿಯಿಂದ ಅಬಲೆ ಎನ್ದರೋ?? ಅದು ಕೂಡ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಪತಿಗೆ ಆಸರೆಯಾಗಿ, ಮನೆಯ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತು ಉದ್ಯೋಗವನ್ನು ಮಾಡುವ ಮಹಿಳೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಸಬಲೆಯಲ್ಲದೇ ಮತ್ತಿನ್ನೇನು???

ಹೆಣ್ಣಿನ ಇನ್ನೊಂದು ಮಹತ್ವದ ಪಾತ್ರ ಮತ್ತು ಆಕೆ ತನ್ನ ಹೆಣ್ತನದ ಪರಿಪೂರ್ಣತೆ ಹೊಂದುವುದು ತಾಯಿಯಾಗಿ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಹೆಣ್ಣು ಎಂದಾಕ್ಷಣ ನಮಗೆ ಮೊದಲು ನೆನಪಾಗುವುದು ಕೂಡ ತಾಯಿಯೇ. ನಾವು ಕಣ್ಣಿಂದ ನೋಡಬಹುದಾದ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ದೇವರು. ಪ್ರತಿದಿನ ನಮಗೆ ಬೇಕಾಗಿದ್ದನ್ನು ನಾವು ಕೇಳಲಿ ಬಿಡಲಿ, ನಮಗಿಂತ ಮೊದಲು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕೊಡುವ ಆಕೆ ನಮ್ಮ ಪಾಲಿಗೆ ಕೇವಲ ಮಮತಾಮಯಿ ತಾಯಿ ಮಾತ್ರ. ನಮಗನಿಸಿದ್ದನ್ನು, ನಮ್ಮ ಕೈಲಾಗದ್ದನು, ನೇರವಾಗಿ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟರೆ ನಮ್ಮ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಮುಗಿದು ಹೋಗುತ್ತದಲ್ಲ, ಆದರೆ ಆಕೆಗೆ ನಮ್ಮ ಜೊತೆಗೆ ನಮ್ಮ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳನ್ನು ಕೂಡ ಹೊರುವ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ. ಆದ್ರೆ ಆಕೆ ಅದನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದಲೇ ಮಾದುತ್ತಳಲ್ಲ, ಮಕ್ಕಳು ಹೇಗೆ ಇರಲಿ, ಇಂಥವರೇ ಆಗಿರಲಿ, ತಾಯಿ ತೋರುವ ಪ್ರೀತಿ, ವಾತ್ಸಲ್ಯ, ಮಮತೆ ಮಮಕಾರಗಳು ಕುಂದುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಬೆನ್ನಿಗೆ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ರಸ್ತೆ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಕೂಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಅನೇಕ ತಾಯಂದಿರನ್ನು ಇದಕ್ಕೆ ಉತ್ತಮ ಉದಾಹರಣೆ ಯಾಗಿ ನೋಡಬಹುದು. ಹೀಗೆ ಜೋಗುಳ ಹಾಡುವ ತಾಯಿಯಾಗಿ, ಶ್ರುದ್ದೆಯಿಂದ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಉದ್ಯೋಗಿಯಾಗಿ, ತಂದೆಗೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಗಳಾಗಿ, ಪತಿಯನ್ನು ಅರಿತು ನಡೆಯುವ ಸತಿಯಾಗಿ, ಸೆರಗಿನ ತುದಿಯಿಂದ ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳ ಕನೀರುಯ್ ವರೆಸುವ ಅಜ್ಜಿಯಾಗಿ, ಅತ್ತೆಗೆ ಸೊಸೆಯಾಗಿ, ಸೊಸೆಗೆ ಅತ್ತೆಯಾಗಿ, ಇನ್ಯಾರಿಗೋ ಸಾಂತ್ವನ ಹೆಕುವ ಗೆಳತಿಯಾಗಿ, ಊರಿಗೊಬ್ಬಳೇ ಪದ್ಮಾವತಿಯಾಗಿ, ತನ್ನೆಲ್ಲ ಕಷ್ಟ ಕಾರ್ಪಣ್ಯಗಳನ್ನು ಸೆರಗಿನಲ್ಲಿ ಗಂಟು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ನಗುಮೊಗವನ್ನು ಹೊರಸೂಸುವ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಸ್ತ್ರೀ ಎಂದರೆ ಅಸ್ತೆ ಸಾಕೆ???

ಹೀಗೆ ಹೆಣ್ಣಿನ ಚೌಕಟ್ಟು ಸೀಮಿತವಾಗಿದೆಯೇ, ಹತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ಪರಿಸ್ತಿತಿ ಹಾಗೆ ಮುಂದುವರಿದಿದೆಯೇ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ಹೋದರೆ ಕಂಡಿತಾ ಇಲ್ಲ. ಹೆಣ್ಣು ಅಡಿಗೆ ಕೊನೆಗೆ ಮಾತ್ರ ಸೀಮಿತ ಎನ್ನುವ ಅದ್ಯಾಯ ಮುಗಿಯುತ್ತ ಬಂದಿದೆ. ಅವಳು ಗಂಡಿನ ಪುರುಷ ಪ್ರದಾನ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಅಧೀನಲು ಆಗಿಲ್ಲ. ಹೆಣ್ಣು ಗಂಡು ಇಬ್ಬರು ಸಮಾನರು ಎನ್ನುವ ಕೂಗು ಎಲ್ಲೆಲ್ಲು ಕೇಳಿ ಬರುತ್ತಿದೆ. ಜಾಗತೀಕರಣ ತಂಡ ಅವಕಾಶಗಳ ಸಂತೆ, ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಬರವಸೆಯ ಉಡುಗೊರೆ ನೀಡಿದೆ. ವೇಗದ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣು ಗಂಡು ಎಂಬ ತಾರತಮ್ಯಕ್ಕಿಂತಲೂ ಪ್ರತಿಬೆಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಾನ್ಯತೆ ಸಿಕ್ಕುತ್ತಿದೆ. ಇಸ್ತಾಗಿಯು ಮಹಿಳಾ ಸಂಘಟನೆಗಳ ಬೆಂಬಲ ಸಿಕ್ಕುತ್ತಿದೆ. ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ತನ್ನಸ್ತೆ ಓದಿರುವ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ಕೇವಲ ಅಡಿಗೆಗೊಸ್ಕರ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಇರು ಎಂದು ಹೇಳುವುದು ಅವಿವೇಕ ಎಂಬ ಭಾವ ನಮ್ಮ ಯುವಕರಲ್ಲಿ ಬಂದುಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಯತ್ರ ನಾರ್ಯಂತು ಪೂಜ್ಯಂತೆ ರಮಂತೆ ತತ್ರ ದೇವತಾ, ಎಂಬಂತೆ ಹೆಣ್ಣಿನ ಅರ್ಹತೆಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಪೂಜ್ಯತೆಯನ್ನು ಪಡೆಯಲಿ. ಗಂದ್ದಿನ ಅಧೀನತೆಯಿಂದ ಹೊರಬರಲಿ. ಮತ್ತೆ ಸಮಾನತೆಯ ಕೂಗು ಹುರಿಗೊಳ್ಳಲಿ, ಸಮಾಜದ ಎರಡು ಕಣ್ಣುಗಳು ಒಂದೇ ದಿಕ್ಕಿನತ್ತ ನೋಡಲಿ, ಅದು ನಮಗೂ ನಮ್ಮ ಸಮಾಜಕ್ಕೂ ಒಳ್ಳೆಯದಲ್ಲವೇ???